یار شاطر ماند بی‌آنکه بار خاطری گردد
یادداشتی به مناسبت درگذشت دکتر احسان یارشاطر
دکتر احسان یارشاطر را از زمان دانشجویی به مناسبت مطالعۀ متون فارسی و با دیدن نامش می‌شناختم. اما در سال ۱۳۷۵ شمسی که به مدت پنج ماه و برای دیدار بعد از ۱۲ سال خانواده به آمریکا رفتم، جلد نخست واژه‌نامۀ موسیقی ایران‌زمین را که همراه داشتم، به پیشنهاد دکتر رضا ترشیزی، برای آن استاد برجسته و مدرس زبان فارسی در دانشگاه‌های آمریکا و مدیر مرکز پژوهشی ایرانیکا فرستادم.
استاد یارشاطر شخصاً تلفن کرد و از انتشار یک واژه‌نامۀ موسیقی ابراز خوشحالی کرد. نخستین پرسش او این بود که جلد یا جلدهای دیگر این واژه‌نامه در چه زمانی منتشر خواهد شد و بعد هم پس از تشویق فراوان از من خواست در کالیفرنیا بمانم تا در سفری که ایشان به‌زودی به لس‌آنجلس می‌آید با ایشان ملاقات کنم که البته و متأسفانه ویزای من به‌اتمام رسید و مجبور به برگشت شدم و نتوانستم با ایشان ملاقاتی داشته باشم.
احسان یارشاطر درگذشت و جایش در صحنۀ پژوهشی تاریخ ادبیات ایران خالی خواهد ماند. او دانشنامۀ ایرانیکا را برای ایرانیان به‌یادگار گذاشت. آثارش هماره در پیش چشم ایرانی و غیرایرانی خواهد ماند. او برای هم‌اندیشان و همکارانش، هماره یار شاطر ماند بی‌آنکه بار خاطری گردد. روحش شاد.
۱۴ شهریور ۱۳۹۷