خسرو جعفرزاده

خسرو جعفرزاده متولد سال ۱۳۲۰ در همدان است. دوران کودکی و نوجوانی را در شهرهای همدان، ساری، یزد، لاهیجان، اصفهان، شاهرود، تهران و قزوین گذراند و در سال ۱۳۳۹ بعد از اتمام دورۀ دبیرستان به شهر وین درکشور اتریش کوچ کرد. بعد از تحصیل معماری در دانشگاه فنی وین، در همان شهر به شغل معماری و طرح و نظارت ساختمان پرداخت. از سال ۱۳۵۹ صاحب یک دفتر مستقل معماری در وین و عضو کانون مهندسان اتریش است. نخستین کار معماری او «تئاتر تجربی در خانۀ هنرمندان وین» در شمارۀ ۳۱ و ۳۲ (مارس ۱۹۷۵) و نخستین مقالۀ او به فارسی دربارۀ «پیدایش معماری مدرن در وین» در شمارۀ ۴۷ و ۴۸ (جولای۱۹۷۹) مجلۀ هنر و معماری تهران، در ایران منتشر شد.
آشنایی او با موسیقی از ۱۲سالگی با مشق ویلن در اصفهان آغاز شد و تا ۱۹سالگی در ایران ادامه داشت. دوران زندگی دانشجویی او (دیپلم مهندسی معماری در سال ۱۳۴۷) و نخستین سال‌های فعالیت شغل مهندسی معماری او در دهۀ پنجاه شمسی در وین، به غور و تحقیق در فرهنگ، هنر، موسیقی و به‌ویژه تاریخ هنر و فلسفۀ غرب گذشت.
رویکرد او به فرهنگ و هنر و موسیقی ایرانی از سال ۱۳۵۵ شروع شد؛ به‌ویژه آشنایی‌اش با هوشنگ ظریف، در سال‌های اقامت ایشان در وین به مشق تار و شناخت ردیف‌های موسیقی ایران نزد این استاد گران‌قدر انجامید و بعد تأسیس انجمن هنرمندان ایرانی در وین، نشر فصلنامۀ ره‌آورد وین، هم‌نوازی در گروه شیراز، برگزاری کنسرت‌های موسیقی ایرانی در وین (آشنایی با استادان حسین علیزاده، محمدرضا شجریان، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی، علی‌اکبر شکارچی، محمدرضا لطفی، شهرام ناظری، سیما بینا، حمید متبسم، کیهان کلهر، ارشد تهماسبی و…) بررسی برای شناخت موسیقی ایرانی از سال ۱۳۵۸ شروع شد. کتاب «موسیقی ایرانی»شناسی به قلم او توسط انتشارات هنر موسیقی منتشر شده و به چاپ دوم رسیده است.